Eveline Dhondt en Minne Marlo

Bewust connecteren… Que?

Afgelopen vrijdag trokken Geertrui en ik naar Staden voor een weekend “Bewust Connecteren.” De naam van het evenement roept ongetwijfeld héél wat beelden op (en misschien een kleine oprisping). En ja, deels zullen ze kloppen… Het was een weekend vol meditatie, praten, op yogamatjes liggen, gevoelens delen, dansen, rondlopen op blote voeten, vegetarisch eten, thee slurpen, loslaten, lachen, huilen en meer van dat lekkers.

Waarom heb ik daar een heel weekend aan opgeofferd? Waarom hebben we een aartsmoeilijke planning opgesteld om onze drie kinderen en hun hobby’s enkele dagen over te laten aan de grootouders? Waarom denken we dat het een goed idee is om te verbinden met onszelf en een bende wildvreemde mensen? 

Het antwoord is heel simpel: het doet onwaarschijnlijk veel deugd om die tijd en ruimte te nemen, iets wat ik als vader, echtgenoot en fulltimer véél te weinig doe. En het resultaat van stilte en eenvoud mag er zijn want het bracht me enorm veel rust en energie. Twee zaken waar ik in mijn dagelijks leven een acuut tekort aan heb. 

Natuurlijk heb ik mezelf lichtelijk (ahum) moeten verplichten om het te doen. De betaalde kostprijs was dan ook een goeie stok achter de deur om niet lastminute mijn kat te sturen. Dingen als dit liggen nog steeds ver buiten mijn comfortzone. Maar elke vezel in mijn lijf was al maanden aan het schreeuwen om iets te doen met de zwaarmoedigheid waarin ik me vaak bevond. Ik loop misschien wel rond met een glimlach op mijn gezicht maar inwendig ben ik aan ‘t foeteren, aan ‘t stressen en aan ‘t twijfelen over alles wat zich bevindt tussen zwart en wit. Ik leefde al maanden op automatische piloot en het werd tijd om het stuur terug in handen te nemen.

Ik weet dat het voor velen best wat zweverig klinkt. En voor een stuk is het dat ook maar deal with it. Het is gewoon een feit dat wij, de mens, bestaan uit vier intelligenties: fysieke, mentale, emotionele en spirituele. De eerste twee krijgen in ons groeiproces overal de nodige aandacht en ruimte om te ontwikkelen. Onze maatschappij teert erop. We leren, we sporten, we doen… En het is vooral elke dag van ’s ochtends tot ’s avonds gaan met die banaan! Maar waar laten we de emotionele en spirituele intelligentie groeien? Op school? Don’t think so. Bij familie en vrienden? In mijn geval niet. Op het werk? Hell no. Ik ben net veertig geworden en besefte dat een deel van mezelf dringend de nodige aandacht moest krijgen.

Toegegeven, het was niet mijn eerste keer. Tien jaar geleden startte ik een intens maar deugddoend traject om die emotionele en spirituele delen te voeden maar het heeft te lang stilgelegen. De stap naar dit weekend was dus minder groot en beangstigend en de uitkomst voorspelbaarder dan toen. 

Dus na een weekendje connecteren zit ik terug thuis. Ik voel me beter, ik ben rustiger, ik heb minder zin om te vluchten in ongezonde gewoontes en ik heb praktische tips die ik altijd en overal kan toepassen. Want zo’n weekendje is ook maar dat. Het echte werk komt daarna, thuis of op het werk. Dus neem ik mezelf voor om elke dag te mediteren of een ademhalingsoefening te doen. Om eigenlijk gewoon dichter bij mezelf te blijven. En het loont, want het maakt van mij een betere man, een betere echtgenoot en een betere vader. Hoe kan ik mijn drie zonen immers aanleren, voorleven en begeleiden in hun emotionele en spirituele ontwikkeling als ik de boel zelf gesloten hou?

Dit smaakt naar meer en ik kan het iedereen ten zeerste aanraden als je je levenskwaliteit wil verbeteren. Maar je moet ervoor open staan, want er zijn geen shortcuts of instant wondermiddeltjes. It’s hard work. 

En vind je een weekend of (kortere) workshop te eng om je eigen traject te starten? Google wat info en getuigenissen. Dat kan al een eerste goeie stap zijn.